De traantjes zaten klaar
Voor de meesten van ons ligt schoolgaan al ver achter ons. We hebben er goeie en slechte herinnering en aan overgehouden, maar finaal is het ons toch gelukt.
Ik mocht onlangs getuige zijn van twee van mijn kleinkinderen die naar een nieuwe school mochten. Wegens een verhuis startten ze in een nieuwe school, het tweede leerjaar en het derde kleuterklasje. Ze hadden de hele zomervakantie om wat los te komen van de oude school, de schoolvriendjes en -vriendinnetjes, de gewoontes…
Goedbedoelend mochten ze van de grootouders regelmatig horen “zie je het zitten om naar de nieuwe school te gaan?” en “verlang je al om naar school te gaan?”
De verwachtingen waren duidelijk. Ze wisten ook dat ze ‘ja’ moesten antwoorden, er was geen keuze, maar je zag de twijfel in hun ogen, het verdringen om daaraan te denken, het niet kunnen inschatten wat ze moesten verwachten. Het was ook een roep van ‘laat ons gewoon nog wat geniet en van de vakantie, laat ons gerust… we zien wel’.
Toen plots kwam de eerste schooldag. Ze waren nochtans goed voorbereid, maar toch…
Alleen al de schoolcultuur en gewoontes verschillen sterk van school tot school.
Maar ook de onderwijsmethodiek en aanpak van de leerkrachten kunnen verschillen.
De oudste vond al direct een paar vertrouwde klasgenootjes van de plaatselijke speelpleinwerking. Dat helpt, dat maakt echt wel het verschil. En wat vooral sterk is, zijn resultaten zijn veel beter! Voor onze jongste kleuter was het heel moeilijk. Het kleine handje kwam maar niet los van de grote veilige volwassen hand… Dan maar een lieve juf zoeken, die een zachte overgang moest zijn. Het was moeilijk, de traantjes zaten klaar, maar ze was moedig. Ze beet door, dag na dag, en ja hoor, het wende. Ze voelt zich ondertussen volledig thuis.
Herken je dit van je eigen kinderen of uit je eigen kindertijd?
En is dit nu ook niet de periode waarin we zelf belanden?
Er komen nieuwe burgemeesters, nieuwe schepenen, nieuwe bestuursakkoorden.
De politici weten wel dat ze meedoen aan verkiezingen, maar toch kun je verrast zijn dat je schepen wordt, dat er een bestuursakkoord is om uit te voeren, dat je bevoegdheid ‘openbaargroen’ krijgt. Je kan je daar ook heel moeilijk op voorbereiden, het overkomt je meestal. Je kan ook niet verwacht en dat ze van vandaag op morgen alles weten over een lokaal klimaat- & openbaargroenbeleid, omdat ze nu net die bevoegdheid kregen.
Ook de groenmedewerkers moeten dit ondergaan. Welke partijen zullen besturen? Welke schepen zal het worden? Maar ze kunnen ook dit vertrouwen brengen, de vertrouwde hand om het groenbeleid uit te voeren. Zij zijn de technici.
Het helpt zeker als je medestanders, gelijkgestemden kan vinden.
Ook de beleidscultuur en gewoontes zullen van bestuur tot bestuur, van schepen tot schepen verschillen. Soms is verandering ook wel verbetering, kunnen de resultaten beter zijn. Ook even een oprechte evaluatie maken van de voorbije beleidsperiode. Wat goed was, is te behouden, wat niet vlotte, moeten we proberen te veranderen. De analyse maken is ernaar handelen.
Nieuwe school, nieuw bestuur heeft ook nieuwe opportuniteiten. We moeten ze dan ook grijpen.
